We hebben al heel wat warme dagen achter de rug. Meestal sloot ik mij op in mijn slaapkamer, lekker dicht bij de airco, mijn eigen ‘bunker’. Tot ik in de badkamerspiegel zag dat ik wat bleekjes oogde.
Een mooie witte huid midden in de zomer staat niet zo mooi volgens de schoonheidsmaatstaven. Met een gebruinde huid oog je net wat mooier en gezonder. Na een kleine ontspanning in de zon constateerde ik dat ik een rode huid aan het kweken was, met een sproetenontploffing in mijn gezicht. Ik ben van nature een naturel blonde en een bruin tintje is zeer moeilijk te krijgen. Zeker met medicatie als Humira® en azathioprine is het eigenlijk verboden om lekker te bakken in achtertuin of strand. Mijn dermatoloog kijkt mij een week later streng aan. ‘Ik vrees dat je je doelstelling voor een gebruinde huid moet laten varen’, spreekt hij mij toe. ‘Je hebt al een zeer blanke huid, maar met deze medicatie is het de goden verzoeken. Je wilt toch geen huidkanker?’
Mijn dermatoloog kijkt mij een week later streng aan
Met factor 100 voor mijn gezicht en het advies om met factor 50 de rest van mijn lichaam in te smeren, sta ik een halfuur later buiten. Het is het risico ook niet waard om naast de intensieve behandeling voor Crohn, ook nog een behandeling voor eventuele onrustige plekjes op mijn huid te ondergaan.
De hete dagen daarna smeer ik plichtsgetrouw, draag ik een grote hoed en mijn zonnebril beslaat zowat de helft van mijn gezicht om deze ook te beschermen. De voordelen zijn dat ik zo ook minder rimpels in de hand werk, geen zonnesteek oploop en mijn huid gewoon wit laat zijn in plaats van als een rode kreeft de dag af te sluiten. Toch roept het fleurige zomerjurkje mij vanuit de kast. Hoe mooi zou een licht getinte huid daarbij staan? Ik besluit een beetje te smokkelen. Ondanks de azathioprine en de Crohn laat ik mij niet uit het veld slaan. Ik pak mijn telefoon: ‘Heeft u nog een plekje vrij voor een spray tan?’ Soms mag je best een beetje vals spelen. Ik voel me als die dame die zonder slag of stoot een lekker kleurtje heeft gekregen!
Ankie Stuijts (44) woont in het Brabantse land, samen met haar viervoeter van 55 kilo. Ze is een echte control freak, wat niet altijd handig is met de ziekte van Crohn. Een ziekte die zij al ruim 25 jaar heeft. Ondanks de ernstige vorm hiervan staat zij altijd positief in het leven. Betrokken en breed georiënteerd en geïnteresseerd in wat er nog meer in de wereld speelt. Dankzij haar creatieve brein, schrijft zij veel, voor diversen bladen, en nu ook voor de CCUVN. Een vereniging waar zij zich al een aantal jaren voor inzet als vrijwilligster. Misschien ken je haar van de besloten Facebookgroep, waar zij een van de beheerders is.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.