Niet dat een buikgriep te vergelijken is met een opvlamming, maar er kwamen allerlei herinneringen uit die tijd naar boven. Weer meer dan 15 keer naar de wc moeten, waterdunne ontlasting (de welbekende waterzakken), een buik die als gekneusd voelt, misselijk, krampen, niet goed kunnen eten en drinken en je natuurlijk zo slap als een vaatdoek voelen. Wat voelde ik mij ellendig. Ik kon alleen maar onder een dekentje op de bank hangen, met een kruik op mijn buik. Juist dat beeld zorgde voor een déjà vu.
En vergeet de gemene messteken niet, als de darmen weer in beweging komen.
Toen ik opvlammingen had, kon ik ook alleen maar op de bank hangen, afgewisseld met op de wc zitten. De dagen zien te overleven. Je lamlendig voelen, geen energie meer hebben. Een buik die aanvoelt alsof er een vrachtwagen overheen is gereden. En vergeet de gemene messteken niet, als de darmen weer in beweging komen. Jeetje wat heb ik mij toen toch ziek gevoeld.
Gelukkig duurde de buikgriep maar een paar dagen en daarna was alles weer goed. Ging het met een opvlamming maar ook zo snel weer beter. Dankzij de buikgriep realiseerde ik me wel hoe het nu met mij gaat. Weer even zo’n besefmomentje. Dankbaar dat het nu voor mijn doen best goed gaat. Dat ik zelfs weer een beetje aan mijn toekomst kan gaan werken. Ja, ik durf nu eindelijk wel te zeggen dat ik blij ben met hoe het nu gaat.

Lisa (30) heeft sinds 2013 de ziekte van Crohn. Ze woont samen met haar man Rob en hun hond Luna in een dorp in Zuid-Holland. Momenteel is zij volledig afgekeurd en om de dagen door te komen is ze bezig met creatieve hobby’s, fotografeert ze graag en schrijft ze ook blogs op haar eigen website.