Ik las in de krant dat de lockdown zijn sporen heeft achtergelaten bij veel mensen, en met name bij de jongeren tussen de 20 en 30 jaar. Ze hebben aanzienlijk meer klachten dan anderen. Ze voelen zich bijvoorbeeld veel vaker uitgeput, lusteloos en somber en ze slapen slechter. Ik vond dat wel erg om te lezen. Ik ben dan ook heel blij dat ze hun leven weer kunnen oppakken en hopelijk onbezorgd genieten van al het moois dat onze samenleving te bieden heeft.
Echter, wat me ook opviel aan hun klachten: ik zie overeenkomsten met hoe ik me voel sinds ik de diagnose colitis ulcerosa heb. En die geluiden hoor ik van andere mensen met IBD. En wat me ook opvalt is dat bij steeds meer medische aandoeningen – volgens mij bij alle chronische ontstekingsziekten – dezelfde soort klachten voorkomen. Ik doel op te weinig energie, vermoeidheid, slechter slapen etc. Hoeveel mensen in Nederland zouden hier wel niet mee worstelen?
Helaas, er is geen overheid die dit met ingang van volgende week kan opheffen.
Tja, dan heb ik wel heel veel bewondering voor al die jonge mensen met IBD die nog midden in het leven en hun carrière staan. Als het effect van de lockdown zo groot is, dan moet dat toch ongetwijfeld ook zo zijn bij hen, door hun ziekte. Maar ook bij al die mensen met al die andere aandoeningen, waar deze klachten bij horen. En helaas, er is geen overheid die dit met ingang van volgende week kan opheffen. Ik hoop van harte dat er hiervoor nog eens een pilletje of iets dergelijks komt, zodat ook de IBD- en andere jonge patiënten worden ‘bevrijd’.
Peter Jacobs (60) kreeg in 2018 de diagnose colitis ulcerosa en moest als gevolg hiervan zijn sociale en werkende leven behoorlijk aanpassen. Ondanks alle veranderingen blijft hij positief en haalt hij het maximale uit het leven. Inmiddels heeft hij een nieuwe balans gevonden. Hoe? Dat vertelt hij in zijn eerste blog.