De operatie zit erop! Waar ik al zo lang in mijn hoofd mee bezig ben geweest, is nu dan eindelijk voorbij. En ik kan jullie vertellen, het is dit keer heel goed gegaan. De vorige keer vertelde ik over de lange wachttijd, en de angst die er toch wel bij kwam kijken. Ik ben zelf nog wat verbaasd dat ik redelijk rustig de operatie ben ingegaan.
Tijdens de gesprekken met de anesthesist heb ik mijn zorgen over angst en paniek voor de operatie besproken. Ik kreeg een kalmeringspilletje voorgeschreven, om voorafgaand aan de operatie te nemen. Die heb ik helemaal niet nodig gehad! Voor het eerst sinds jaren ging ik rustig op weg naar het ziekenhuis, pakte ik mijn tas uit en trok ik het operatieschort aan. Ik denk dat het een combinatie is geweest van lang de tijd hebben gehad om mij mentaal voor te bereiden op de operatie en de EMDR therapie van vorig jaar.
De operatie zelf was natuurlijk wel pittig; het infuus prikken was wederom een drama, een heel nieuwe stoma, een beurs gevoel en allemaal wondjes. Ik werd ook wakker met veel pijn. Gelukkig was dit snel onder controle. Verder bleek dat de toegezegde thuiszorg niet was geregeld, omdat een verpleegkundige vond dat ik al voldoende ervaring had met een stoma. Ik heb alsnog thuiszorg geregeld via mijn huisarts. Dit geeft me meer zekerheid, vooral omdat de thuiszorg het genezen van mijn wonden goed in de gaten houdt.
Ik had mijzelf voorgenomen zo snel mogelijk uit bed te komen, en dit is gelukt. Ik had geen katheter, dus ik had ook vrij weinig keus. Ik móest van bed af om naar het toilet te gaan. Door het lopen ging het steeds beter, de stoma kwam goed op gang en de volgende dag mocht ik al weer naar huis!
Het is fijn om ook eens een positieve operatie-ervaring te hebben
Inmiddels ben ik al bijna twee weken verder en iedere dag merk ik kleine stapjes vooruitgang. Het is fijn om ook eens een positieve operatie-ervaring te hebben. Dat stemt hoopvol voor de toekomst; ook bij mij kan het goed gaan.
Ik ben er nog niet, rondom de stoma ziet het er nog heftig uit, met allemaal wondjes die nog moeten genezen. Ook mijn conditie moet ik weer opbouwen. Maar de operatie zit er op, ik ben enorm opgelucht en heb het gevoel een stap vooruit te hebben gezet. Ik ben trots, op naar mijn volgende overwinning!
Valerie (30) kreeg in 2017 de diagnose ziekte van Crohn. Daarnaast heeft ze ingewikkelde perianale fistels. In 2018 kreeg ze vanwege de fistels een colostoma. Valerie probeert het leven zo positief mogelijk te benaderen, ook al valt haar dit soms zwaar. Momenteel is ze volledig afgekeurd en om de dagen door te komen houdt ze zich bezig met lezen, puzzelen, een goede serie kijken en wandelen met haar hond Pip. In haar blogs geeft ze een inkijk in haar dagelijks leven en hoopt ze herkenning en erkenning te bieden voor wie daarnaar op zoek is.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.