Pfff, denk ik als ik mezelf in de spiegel bekijk. Mijn haar zit niet, mijn huid is wat vlekkerig. Ik heb er weleens beter uitgezien. Een beetje moedeloos trek ik wat kleren uit de kast. Een jurkje? Nee, vandaag niet. De rest van de dag vermijd ik de spiegel. Ik zie er toch niet leuk uit.
Wel zie ik andere vrouwen die er leuk uitzien. Kijk, wat staat dat jasje haar geweldig. En wow, wat heeft ze haar nagels mooi gelakt! Een beetje mistroostig kijk ik naar mijn eigen nagels. Netjes geknipt, dat wel.
Wat is dat toch op die dagen? Meestal loop ik over van zelfvertrouwen maar soms sloopt het “gedoe” in mijn lichaam me en kan ik van die dagen hebben dat ik mezelf het liefst de hele dag verstop. Zie ik dat een vriendin even niet lekker in haar vel zit, dan beur ik graag op. Wanneer ik zelf niet lekker in mijn vel zit, kan ik alleen maar van mezelf balen. Waarom lukt het niet om op zo’n dag iets liefs voor mezelf te doen? Zo’n baaldag duurt dan vaak ontzettend lang en ik maak het mezelf niet makkelijk. Ik zie ineens van alles waar ik niet blij mee ben.
Dus hup, in die mooie jurk en mooie hakken eronder. Wat extra aandacht voor mijn haar en natuurlijk mijn rode lipstick, waar ik altijd blij van word.
In het begin van mijn ziekte van Crohn had ik vaker zulke dagen, gelukkig wordt dat steeds minder. Leef ik meestal met een big smile op mijn gezicht en is alles dragelijk, maar vandaag even niet. Eigenlijk wil ik helemaal niet toegeven aan zo’n baaldag. Ik voel me al vaak genoeg niet fijn door nieuwe medicatie of een ontsteking die opeens de kop op steekt. Daar kan ik dan niets aan doen.
Daarom kan ik er maar beter voor zorgen dat ik, op de dagen dat het kan, extra lief voor mezelf ben. Dus hup, in die mooie jurk en met mooie hakken eronder. Wat extra aandacht voor mijn haar en natuurlijk mijn rode lipstick, waar ik altijd blij van word. Dat doet ook een hoop. En voor morgen maak ik meteen een afspraak bij de nagelstudio. Ik kies ervoor trots te zijn op mijn lijf, dat toch maar elke dag doet wat het moet doen en van alles doorstaat. Niet zo gek dat het eens een dagje minder mooi is in mijn hoofd. In plaats van erover te mopperen kan ik het beter vertroetelen!
Ankie Stuijts (44) woont in het Brabantse land. Ze is een echte control freak, wat niet altijd handig is met de ziekte van Crohn. Een ziekte die zij al ruim 25 jaar heeft. Ondanks de ernstige vorm hiervan staat zij altijd positief in het leven. Betrokken en breed georiënteerd en geïnteresseerd in wat er nog meer in de wereld speelt. Dankzij haar creatieve brein, schrijft zij veel, voor diversen bladen, en nu ook voor Crohn & Colitis NL. Een vereniging waar zij zich al een aantal jaren voor inzet als vrijwilligster. Misschien ken je haar van de besloten Facebookgroep, waar zij een van de beheerders is.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.