Een paar (sociale) ongemakkelijkheden op een rij. Wat doe jij in zulke situaties?
Goed verhaal, lekker kort
Als ik een goed gesprek voer met iemand, dan zijn er twee mogelijke scenario’s. Net als ik de plot van mijn verhaal heb bereikt, begint de ander met het vertellen van zijn/haar verhaal. Of de ander is al een tijdje aan het woord en het klinkt alsof hij/zij nog tijd nodig heeft om het verhaal af te maken. In beide situaties voer ik ondertussen in mijn hoofd een discussie met mezelf om het wc-bezoek nog even uit te stellen. Echter, hoe langer ik het uitstel, hoe meer ik alleen nog kan denken dat ik gewoon nú moet. Resultaat = wc, asap! Helemaal niet erg natuurlijk. Toch heeft dit vaak direct invloed op de flow van het gesprek. Het ligt er ook weer aan wie je voor je hebt, maar vaak is het onderwerp van gesprek alweer veranderd als je terug komt van de wc.
Enthousiasme
Voorafgaand aan een spannende situatie heeft mijn buik gewoon een eigen wil en mening. Als ik enthousiast ben over iets, of ik vind iets spannend: dan onderbreek ik mijn verhaal echter snel even met de aankondiging dat ik naar de wc moet. Dit kan zich echt in elke situatie voordoen: als ik mijn examenuitslag krijg, als ik mijn rijexamen heb, als ik mijn scriptiepresentatie moet voorbereiden, vlak voor een vakantie, vlak voor mijn grote reis, vlak voor een festival, vlak voor dates, als ik nadenk/praat over samenwonen (soon to happen), vlak voor sollicitaties, vlak voor presentaties. Waarschijnlijk weten mijn vrienden nog meer momenten op te noemen.
Tijdens een vergadering
Vanaf het moment dat we vanwege de coronapandemie moesten thuiswerken, ervoer ik al snel meer rust en flexibiliteit. Vergaderingen op het werk gaven me vaak een benauwd gevoel. Dan werd mijn hele lichaam warm en ging het tintelen, tot er een pijnscheut kwam, die ik met een glimlach tegenhield. Je kunt niet altijd weglopen uit een vergadering. Vaak is het dan volhouden. Dit lukte vaak, want dan overtuigde ik mijn brein dat het nu écht even niet kon. Liever ben ik met andere dingen bezig in mijn hoofd.
Tijdens online meetings is dit een stuk makkelijker. Eerlijkheid duurt het langst, maar bij mij houdt de verbinding er soms plotseling mee op. Werkt altijd.
Bijna thuis
Na een lange dag werken, een lange autorit, een lange vlucht op vakantie: als ik op loopafstand ben van een wc, dan geven mijn hersenen mijn buik een seintje dat ik bijna kan. Vanaf dat moment moet de weg naar de wc vrij zijn van obstakels. Ik heb in ieder geval geen ‘vreemde wc angst’ meer. En het is me nog nooit gelukt om thuis te komen en het wc-bezoek langer dan een minuut of 2 uit te stellen.
Over Jerry:
Jerry Putters (31) kreeg in 2013 colitis ulcerosa. Desondanks is hij een levenslustige, jongvolwassen dertiger en altijd bezig om zich te blijven ontwikkelen. Die ontwikkeling en behoefte om verandering op te zoeken is soms in strijd met de behoefte van zijn lichaam, dat structuur en vaste kaders nodig heeft. Hierdoor is Jerry altijd bezig met het vinden van de juiste balans tussen leven en rust. De komende maanden neemt Jerry je mee in die zoektocht.