‘Als ik het kan, dan kan jij het ook’. ‘Als je echt wil, dan lukt het je’. Twee zinnen die ik vroeger nooit helemaal begreep. Ik kreeg er de kriebels van en wilde precies het tegenovergestelde doen. Ik voelde me er alleen maar klein door, omdat dat ‘iets’ wat ik zou ‘kunnen’ voor mijn gevoel ontzettend buiten mijn bereik lag.
Met ziek zijn was dit precies hetzelfde. Hoe kan ik beter worden als ik mij (weer) zó ziek voel? Want niemand kent en begrijpt mijn pijn zo goed als ik. Pas later begreep ik dat ik het vaak te groot maakte voor mezelf en dus te moeilijk.
De reacties op mijn blogs en interview in Crohniek gaan veel over herkenning. Herkenning van momenten in het eigen proces. Zelfs voor heel andere ziektes. Iets waar ik van op keek. Het deed me opnieuw realiseren dat het wiel niet opnieuw uitgevonden hoeft te worden.
Mijn proces voelde hiervoor altijd als iets wat alleen bij mij hoorde. Ik moest zelf ontdekken dat ziek zijn een proces is van vallen en opstaan. Dit proces geldt voor heel veel mensen.
Mijn proces tot nu toe is wel duidelijk. Ik wil(de) niet meer zo ziek zijn als die paar keer dat het misging. Ik wil niet meer zó afhankelijk zijn van mijn lichaam, mijn omgeving, medicatie, uitrusten. En ik wil vooral niet het gevoel hebben dat ik stil sta in mijn leven. Ik wilde terug naar die energieke Jerry, die zin heeft in het leven en ik wilde weer kunnen leren en groeien. Ik wilde vooral niet opgeven. Deze intrinsieke motivatie zit zo diep bij mij, dat het voor mij werkt om mij te laten inspireren door de huidige kennis over voeding, leefstijl en mindstate.
Beter worden is een ontzettend lastig proces. Misschien nog wel complexer dan de ziekte zelf.
Maar hoe word jij dan beter? Beter worden is een ontzettend lastig proces. Misschien nog wel complexer dan de ziekte zelf. Acceptatie is één ding, maar dan ook nog je leven omgooien en je gedrag veranderen, dat kost maanden. Daarnaast is er geen garantie op oude gezonde onbezonnen tijden. Maar misschien zit het ‘m juist in het woord: ‘beter’. Wellicht moet je doel helemaal niet zijn om precies te worden zoals je vroeger was. Wat je wel kan worden is ‘beter’. In ieder geval beter dan dat diepe dal. Dat lijkt me al een prima uitgangspunt. Want zó ziek zijn, dat wil jij toch ook niet?
Ik zou hier heel graag dé formule willen geven met gegarandeerd succes. Ik weet helaas dat IBD voor iedereen een andere impact, andere gevolgen en handleidingen heeft. Jouw succesformule kan ik je dus niet geven. Wel kan ik je met mijn blogs meenemen in mijn route. De route naar beter. Dat lukt mij vrij aardig. En als ik het kan, dan kan jij het in ieder geval op z’n minst (weer) proberen, toch?
Ik ben benieuwd wat jou tegenhoudt in jouw zoektocht naar beterschap. Waar loop jij elke keer tegenaan? Laat het me weten, wellicht kan ik jou en/of anderen helpen in een volgende blog.
Over Jerry:
Jerry Putters (31) kreeg in 2013 colitis ulcerosa. Desondanks is hij een levenslustige, jongvolwassen dertiger en altijd bezig om zich te blijven ontwikkelen. Die ontwikkeling en behoefte om verandering op te zoeken is soms in strijd met de behoefte van zijn lichaam, dat structuur en vaste kaders nodig heeft. Hierdoor is Jerry altijd bezig met het vinden van de juiste balans tussen leven en rust. De komende maanden neemt Jerry je mee in die zoektocht.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.