Ik voel het in mijn buik. Waar dat meestal pijn betekent, bedoel ik nu juist een fijn gevoel. De oorzaak? Een jongen… en wel een hele leuke. Ondertussen is hij mijn vriend, maar daar is natuurlijk heel wat aan voorafgegaan. Dit is geen samenvatting van ons dateverhaal, maar ik wilde hier wel over schrijven. Want daten is spannend. Voor iedereen. Maar Crohn doet daar toch een schepje boven op. Want hoe laat ik iemand toe in mijn leven met vermoeidheid, spanning en buikpijn?
Gebruiksaanwijzingen
Wat zal hij van me denken? Dat was één van de eerste gedachtes die door mijn hoofd schoot toen ik merkte dat ik hem leuk begon te vinden. Wat zou hij van Crohn vinden, een onderdeel dat nou eenmaal bij mij hoort. Vindt hij me raar? En zou hij me begrijpen als ik uitleg dat ik soms niet genoeg energie heb om iets te kunnen doen? Dat ik soms midden op de avond gewoon op ben, terwijl de avond voor hem misschien pas net begint? Hoe kun je verliefd worden op míj, met al mijn gebruiksaanwijzingen?
Toen ik doorhad dat hij oprecht was, voelde dat natuurlijk fijn, maar ook heel spannend. Omdat ik niet wilde dat hij later pas zou horen van mijn ziekte, en zich misschien zou bedenken, ben ik al vrij snel open geweest over Crohn. Ik liet hem een aantal blogs lezen en vertelde over mijn uitdagingen. Nooit heeft hij vervelend gereageerd, altijd met begrip en steun. Misschien was dat wel één van de eerste momenten waarop ik voelde dat het goed zat.
‘Normaal’ zijn
Toch bleven de dates spannend. Vooral samen eten vond ik heel lastig. Een date op zich is al spannend, dus buikpijn had ik al, en dan móét ik ook nog gaan eten. Het scheelde al heel veel dat hij me begreep als ik iets niet op kreeg of als ik bepaalde dingen beter niet kon pakken. Maar ik maakte er zelf toch een punt van. Ik wilde zo graag ‘normaal’ zijn en niet moeilijk te hoeven doen over eten. Voor mezelf, maar ook voor hem. Want dat is wat ik hem gun, een ‘normale’, leuke vriendin.
Veilig
Nu, al verder in de relatie met hem, maak ik me daar nog af en toe druk om. Maar door bepaalde momentjes, vervaagt dat steeds meer. Dat moment waarop hij aanvoelt dat ik paniek heb of angstig ben en hij meteen mijn hand vastpakt. Dat moment waarop hij zegt hoe trots hij op me is. Waarop hij me aankijkt en me laat weten dat het goedkomt. Dat moment waarop ik voel: ik ben veilig. Bij hem kan ik mezelf zijn, met alles wat ik ben – en alles wat mijn lijf soms níét is.
Eva (19) heeft van kleins af aan al last van buikpijn. Ze kreeg in 2022, haar eindexamenjaar, de diagnose ziekte van Crohn. Dat was best pittig. Gelukkig is ze geslaagd en studeert ze nu aan Avans Hogeschool in Den Bosch. Ze heeft moeite met het accepteren van haar ziekte. Ondanks dat probeert ze er het beste van te maken. Ze krijgt veel steun van vrienden, familie en door het dansen. Ze danst al haar hele leven. Als ze danst, kan ze even haar ziekte vergeten.
Wil jij je verhaal kwijt?
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.
Eva (19) heeft van kleins af aan al last van buikpijn. Ze kreeg in 2022, haar eindexamenjaar, de diagnose ziekte van Crohn. Dat was best pittig. Gelukkig is ze geslaagd en studeert ze nu aan Avans Hogeschool in Den Bosch. Ze heeft moeite met het accepteren van haar ziekte. Ondanks dat probeert ze er het beste van te maken. Ze krijgt veel steun van vrienden, familie en door het dansen. Ze danst al haar hele leven. Als ze danst, kan ze even haar ziekte vergeten.