Onderzoeken

Onderzoeken

Voordat je de diagnose Crohn of colitis krijgt, zijn er vaak meerdere onderzoeken nodig om tot de diagnose te komen. Denk aan onderzoeken zoals een endoscopie, bloedonderzoek, ontlastingsonderzoek of een CT-scan.

Anamnese en lichamelijk onderzoek

Als eerste brengt je arts jouw klachten en verschijnselen zo goed mogelijk in kaart. Je arts vraagt bijvoorbeeld naar veranderingen in je ontlastingspatroon, jouw eetgedrag, verlies van eetlust en eventueel gewichtsverlies.

Verder kijkt jouw arts of er sprake is van vermagering, bleekheid en checkt hij/zij of er gebieden in je buik zijn die tijdens het betasten pijnlijk zijn. Ook wordt er gevraagd naar de aanwezigheid van perianale fistels (fistels rondom de anus). Ook onderzoekt je arts je ogen, huid en gewrichten.

Laboratoriumonderzoek

Bij laboratoriumonderzoek worden je ontlasting en bloed onderzocht.

Ontlastingsonderzoek:

Onderzoek van je ontlasting is nodig om vast te stellen of jouw klachten te maken hebben met een infectie met bacteriën, parasieten of wormen. Ook wordt gekeken of een bepaald eiwit, genaamd calprotectine, aanwezig is in de ontlasting omdat dit kan wijzen op een chronische darmontsteking. Lees hier meer over calprotectine.

Bloedonderzoek:

• Wat is jouw bezinkingssnelheid? Een hoge bezinkingssnelheid wijst op veel afwijkingen en ontstekingen. Tegenwoordig bepaalt men in plaats van de bezinkingssnelheid ook vaak één specifieke ontstekingseiwit: het CRP of C-reactief proteïne. Lees meer over calprotectine.
• Hoeveel rode bloedlichaampjes zitten er in jouw bloed en wat is het gehalte aan rode kleurstof uit jouw bloedcellen (hemoglobinegehalte of Hb)? Bij een te laag gehalte is er sprake van bloedarmoede. Veel mensen met IBD hebben hier last van.
• Wat is jouw eiwitgehalte? De hoeveelheid van een bepaald eiwit, het albumine, kan bij chronische darmziektes verlaagd zijn.
• Zijn er nog andere tekorten zoals ijzer, vitamine D en vitamine B12?

In dit artikel lees je welke waarden onderzocht worden bij een bloedonderzoek.

Kijkonderzoek (endoscopie)

Endoscopie is de verzamelnaam voor alle onderzoeken waarbij een dunne slang (scoop) in een inwendig kanaal (endo) wordt gebracht om in het lichaam te kijken (endoscopie). De endoscoop wordt meestal via de anus of door de mond in het maag-darmkanaal gebracht. De scoop heeft een lampje en een camera en aan het eind zit een klein ‘schaartje’, waarmee de arts stukjes darmweefsel (biopten) wegneemt om te onderzoeken. Bij mensen bij wie IBD wordt vermoed, wordt meestal een sigmoïdscopie of colonoscopie uitgevoerd.

• Coloscopie: onderzoek van de dikke darm. Dit onderzoek komt het meeste voor.
• Sigmoïdscopie: onderzoek van het laatste deel van de dikke darm.
• Camerapil: tegenwoordig gebruiken artsen ook een camerapil of videocapsule bij onderzoeken. Deze camerapil slik je in en tijdens de reis in de darmen legt de camera beelden van je darm vast. De camerapil of videocapsule is minder nauwkeurig dan de scopie. Soms worden poliepen gemist. Het kan echter wel een waardevolle aanvulling zijn voor mensen met ontstekingen in de dunne darm, die moeilijk te bereiken zijn met een scoop.

Een endoscopie kan vervelend zijn. Je kunt meestal een ‘roesje’ vragen tijdens dit onderzoek. Dit is een infuus met een slaapmiddel, vaak ook met een pijnstillend middel. Hierdoor zijn de onderzoeken minder pijnlijk en belastend. Een lichte vorm van narcose bij een endoscopie komt ook steeds vaker voor.

Voor een endoscopie is het noodzakelijk dat de darm goed ‘schoon’ is. Daarom moet je vooraf de darm laxeren, in combinatie met het volgen van een dieet. Dit geldt ook voor de camerapil. Deze voorbereiding kan thuis plaatsvinden. Veel mensen vinden de voorbereiding op een endoscopie vervelend. Lees deze tips van ervaringsdeskundigen over de voorbereiding en de nazorg bij een coloscopie. Bekijk ook de informatiekaart endoscopie.

Radiologisch onderzoek

Bij radiologische onderzoeken kun je denken aan een echografie, CT-scan of MRI-scan.

Echografie

Bij een echografie worden organen zichtbaar door een weerkaatsing van ultrasone geluidsgolven. Dit kan een inwendig onderzoek zijn van de endeldarm (endo-echografie) of een uitwendig onderzoek waarbij de buikorganen worden bekeken via een sensor op de buik.

CT-scan

Een CT-scan registreert als het ware een dwarsdoorsnede van de buik. Hiermee kunnen bijvoorbeeld abcessen goed worden aangetoond.

MRI-scan

Een MRI-scan maakt gebruik van magneetvelden en levert driedimensionale beelden van de hele buik op. Dit levert belangrijke informatie over aangedane darmlissen, abcessen en fistels.