Ervaringsverhaal
Blog Roelant – Ik krijg een stoma
Mijn gang naar de stoel is binnenkort verleden tijd, althans op mijn gebruikelijke manier. Binnenkort krijg ik namelijk een ileostoma.
Sinds mijn colitis in 2014 weer actief werd – en ik ruim 7,5 jaar lang elke dag spetterpoep had – heb ik de vele toiletbezoeken en mijn zieke dikke darm op momenten van wanhoop vervloekt. En gewenst dat ik eens een dagje zonder sprintjes naar het toilet zou mogen hebben.
Soms moet je iets opgeven in het leven (mijn dikke darm) om daar iets anders voor terug te krijgen (mijn vrijheid)
Ik ben natuurlijk erg blij met het vooruitzicht veel minder toiletafhankelijk te worden. Bewegingsvrijheid, weer deelnemen aan de samenleving in plaats van thuiszitten, genieten van reizen, het vinden van een nieuwe baan, enzovoort. Als alles goed gaat, zijn dat allemaal weer mogelijkheden.
Nu de operatie dichterbij komt, ben ik me er steeds meer van bewust dat ik binnenkort geen ‘ontlastende verklaring’ meer af zal leggen, geen ‘drol meer kan draaien’, noch lekker zal ‘zitten kleien’. Ik denk dat geen van ons IBD’ers veel plezier ontleent aan de dagelijkse kakgeisers en spetterfestijnen, maar een lekkere sappige keutel in het toilet laten kukelen kan toch echt genieten zijn, niet? Een gevoel dat ik binnenkort dus nooit meer zal ervaren. Ik krijg er bijna op voorhand al heimwee naar. Maar goed, soms moet je iets opgeven in het leven (mijn dikke darm) om daar iets anders voor terug te krijgen (mijn vrijheid).
Ik heb overwogen om in de laatste paar dagen voor de operatie foto’s te maken van de kunstwerkjes die ik nog in de pot zou leggen, zodat ik in ieder geval de laatst gedraaide drol vereeuwig. Of ik dat daadwerkelijk ga doen weet ik niet zeker; hoog architectonische of kunstzinnige waarde vind ik toiletpotten niet hebben.
Ik heb wel enkele weken geleden een indrukwekkende foto gemaakt van mogelijk mijn laatste kleikluit, gelegd in het Leesten bos, tijdens een wandeling. Het zonlicht viel prachtig tussen de dennenboom-takken door. En nog voor ik mijn broek weer dichtgeknoopt had, werd deze net geopende ‘snackbar’ al druk bezocht door enkele prachtig groen glanzende vliegen en een blauw glimmende mestkever (Geotrupidae). Ik hoop op bijzonder positieve recensies, hoewel de groene vleesvliegen (Lucilia Sericata) mogelijk ontevreden waren met de vegetarische maaltijd die ze kregen voorgeschoteld. De sluipvlieg (Gymnocheta Viridis) zoemde in ieder geval wel zeer tevreden.
‘Nature does not hurry, yet everything is accomplished.’ —Lao Tzu
Roelant kreeg in 1998 bij een ziekenhuisopname de diagnose colitis ulcerosa. Zijn ziekte zorgde ervoor dat hij in 2000 met zijn studie aan het Conservatorium moest stoppen. In de daarop volgende 13 jaar kwam hij dankzij medicijnen in remissie. Helaas kwam in 2014 zijn colitis ulcerosa in alle hevigheid terug. Dit zorgde ervoor dat zijn leven voor een tweede keer helemaal op z’n kop stond. Einde carrière, einde relatie, een terugkeer naar Nederland (voor betere zorg en zorgverzekering) na 20 jaar buitenland. Wat volgde is een jarenlange zoektocht naar een oplossing … Toch blijft Roelant positief, het glas is nog steeds half vol. Roelant heeft een eigen website.
Wil jij je verhaal kwijt?
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.