Pilletje erin en klaar! Toch?? Dat was mijn gedachte net na mijn diagnose Crohn. Gewoon beginnen met een pilletje en ik ben genezen. Was het onwetendheid of het keihard willen ontkennen? Of misschien wel mijn kop in het zand steken? Ik was 22 jaar en ik had eigenlijk helemaal geen tijd om ziek te zijn.
Toen de artsen op zoek waren naar een diagnose, was ook een paar keer het woord darmkanker gevallen. Heel heftig natuurlijk. Daarom was ik heel opgelucht toen het ‘maar’ de ziekte van Crohn was. Alles was beter dan kanker. En ik denk dat daardoor mijn gedachte was: pilletje erin en klaar, ik ben genezen! Zo erg zal het allemaal niet zijn, toch?
Maar al snel bleek het toch niet zo makkelijk te gaan. Ik kon niet meer alles doen zoals ik gewend was. Toch bleef ik continu doorgaan en over mijn grenzen gaan. En ondertussen werd ik wel steeds zieker. Het eerste medicijn sloeg niet aan en al snel volgde een prednisonkuur. Ook werd er gesproken over onderhoudsmedicatie. Voor ik het wist, zat ik zelfs aan de drinkvoeding omdat eten niet meer goed ging. En als kers op de taart volgde er snel een ziekenhuisopname.
In korte tijd kreeg ik veel te verduren. Hoe meer slecht nieuws ik kreeg, hoe dieper ik mijn kop in het zand stak. Misschien een overlevingsstand? Ik denk ook echt heel erg willen ontkennen, als ik er nu op terugkijk. Ontkennen dat ik echt ziek was, dat ik chronisch ziek ben. Dat de ziekte van Crohn niet uit mijn leven verdwijnt.
Mijn leeftijdsgenoten die wel alles konden doen: studeren, feesten, werken en hun sociale leven in stand houden
De periode vlak na de diagnose was er één met tegenslagen. Elke keer weer het nieuws dat het medicijn niet werkte en ik weer iets nieuws moest proberen. Een ware zoektocht naar het juiste medicijn. Maar ook de confrontatie met mijn leeftijdsgenoten. Die wel alles konden doen. Die wel konden studeren, feesten, werken en hun sociale leven in stand houden. Ik deed natuurlijk gewoon mee, maar eigenlijk ging het niet. Mijn lijf protesteerde. Ik moest nu toch echt gaan inzien dat ik ziek was en dat dit niet zomaar verdween.
Lisa (29) heeft sinds 2013 de ziekte van Crohn. Ze woont samen met haar man Rob en hun hond Luna in een dorp in Zuid-Holland. Momenteel is zij volledig afgekeurd en om de dagen door te komen is ze bezig met creatieve hobby’s, fotografeert ze graag en schrijft ze ook blogs op haar eigen website.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.