‘Eet smakelijk allemaal!’ Je kent het vast wel, een gezellig avondje uiteten met vrienden of familie. Waar de een zich daar op kan verheugen, kan dat voor iemand met Crohn heel anders zijn. Vaak krijg ik al buikpijn bij de gedachte aan de menukaart. Niet omdat ik het eten niet lekker vind. Niet omdat ik het niet gezellig wil hebben. Maar omdat ik bang ben. Bang voor wat eten met mij doet. Of beter gezegd: wat mijn hoofd ermee doet.
Hoewel mijn buik eigenlijk best wat aan kan, ik weet inmiddels wat ik wel en niet kan verdragen, kan ik heel veel pijn hebben als ik moet eten. Misschien niet altijd door een fysieke oorzaak, maar juist door een mentale. Omdat ik bang ben dat het mis gaat. Bang dat ik te veel eet, iets eet wat niet goed valt… en bang dat ik ziek word.
Was dit te vet? Te veel? Te zwaar? Wat als ik misselijk word? Ik ga mijn buik voelen, wat na het eten heel normaal is, en meteen heb ik paniek. Mijn hoofd slaat op hol en mijn buik doet mee. Voor ik het weet zit ik in een vicieuze cirkel van angst en pijn. Puur door een gedachte. Niet door het eten zelf.
Waar die angst vandaan komt, weet ik niet precies. Misschien zit het ook wel in het sociale stuk. Ik wil niet te veel opvallen en mee kunnen met de rest. Daarom voel ik me snel bezwaard als ik mijn bord niet leeg krijg of ik iets anders eet dan de rest. Ik wil geen ‘last’ zijn. Maar de druk – om mijn bord leeg te eten, om gewoon mee te doen – maakt het juist moeilijker. Het werkt averechts.
Om het mezelf wat makkelijker te maken, probeer ik slimme keuzes te maken. Als ik weet dat ik ’s avonds ‘anders’ eet, eet ik overdag ‘veilig’. Gezond. Licht. Niet te veel. Alles om controle te houden. Maar daardoor voelt het avondeten niet meer spontaan. Niet meer ontspannen. Dan zit ik daar, met een bord voor me, vol ‘gezelligheid’, en een hoofd vol gedachtes.
Mijn hoofd maakt van eten soms een probleem. Soms is de spanning voor het eten zo hoog, dat de lol er vanaf is nog voordat ik een hap heb genomen. En dat vind ik jammer. Zo wordt bijvoorbeeld een simpel etentje een paniekmoment. Terwijl ik eigenlijk gewoon wil kunnen zeggen: “Eet smakelijk.” En het ook echt menen.
Eva (19) heeft van kleins af aan al last van buikpijn. Ze kreeg in 2022, haar eindexamenjaar, de diagnose ziekte van Crohn. Dat was best pittig. Gelukkig is ze geslaagd en studeert ze nu aan Avans Hogeschool in Den Bosch. Ze heeft moeite met het accepteren van haar ziekte. Ondanks dat probeert ze er het beste van te maken. Ze krijgt veel steun van vrienden, familie en door het dansen. Ze danst al haar hele leven. Als ze danst, kan ze even haar ziekte vergeten.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.