Blog Ricardo – Onzichtbare eenzaamheid van het ziekenhuis
Regelmatig lig ik in het ziekenhuis vanwege mijn ziekte van Crohn. Wie het nog nooit heeft meegemaakt, zou misschien denken dat een ziekenhuis een plek is waar je je niet snel eenzaam voelt.
Regelmatig lig ik in het ziekenhuis vanwege mijn ziekte van Crohn. Wie het nog nooit heeft meegemaakt, zou misschien denken dat een ziekenhuis een plek is waar je je niet snel eenzaam voelt.
Overal zijn mensen: artsen, verpleegkundigen, andere patiënten en bezoekers. Op de gang is het nooit stil, er lopen continu mensen langs, en op de kamer deel je de ruimte vaak met meerdere patiënten. Toch is het juist op deze drukke plek dat de eenzaamheid het hardst toeslaat.
In het ziekenhuis draait het vooral om medische zorg, en dat betekent dat artsen, specialisten en verpleegkundigen vaak maar beperkt de tijd hebben. Soms zijn de gesprekken best diepgaand, maar ze blijven meestal kort en functioneel. Het grootste deel van de dag zijn dit soort gesprekken er niet, en dat maakt de tijd tussen de zorgmomenten lang en stil. De andere patiënten op de kamer hebben hun eigen strijd, en niet iedereen staat open voor contact. Zelfs als de ruimte vol mensen is, kun je je ontzettend alleen voelen.
Zodra familie en vrienden vertrekken, slaat de leegte weer toe
De momenten waarop de eenzaamheid het meest voelbaar is, zijn vaak direct na het bezoekuur. Familie en vrienden komen langs, en dat zijn de kostbare momenten waarop je even voelt dat je niet alleen bent. Je kunt lachen, praten over iets anders dan ziekte, en gewoon even jezelf zijn. Maar zodra ze vertrekken, slaat de leegte weer toe. Het gemis is zwaar, zeker als je weet dat het leven buiten gewoon doorgaat terwijl jij hier ligt.
Eenzaamheid in het ziekenhuis is iets wat veel mensen ervaren, maar waar weinig over wordt gesproken. Het is een gevoel dat niet direct zichtbaar is, maar dat wel diepe impact heeft. Een klein berichtje, een telefoontje of zelfs een kaartje kan al zoveel verschil maken. Het laat zien: je bent niet vergeten, je bent niet alleen.
Ricardo (33) kreeg in 2003 de diagnose ziekte van Crohn. Sinds de brugklas is hij al aan het tobben met zijn ziekte, met buikpijn en vermoeidheid als klachten. Creativiteit en architectuur zijn passies. Samen met zijn vrouw Kimberley en zijn zoons Jamie en Toby woont hij in het gezellige Cuijk. In 2019 is bij hem een ileostoma aangelegd en heeft hij in loop der jaren diverse operaties ondergaan. Ricardo deelt zijn ervaringen met vlogs en via zijn social media Instagram @ricardo.de.koning. En maandelijks in zijn blogs voor Crohn & Colitis NL.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.