Link to the homepage
Mijn leven achtergelaten in Nederland, verhuisd naar Ibiza met mijn partner en hond Shiba. Voordat we de stap naar ons droom-eiland zetten, wilden we eerst nog een check-up doen in het ziekenhuis. Ik heb de ziekte van Crohn, nooit echt serieus genomen en altijd van het leven genoten zonder er bewust mee om te gaan.
Wij gingen naar het ziekenhuis voor een darmonderzoek. Zonder enige zorgen, want ik had toch nergens last van? Achteraf bleek dit pure ontkenning. Mijn lichaam schreeuwde om hulp, maar ik negeerde de signalen. Ik was vaak moe, had vage buikpijn en een opgeblazen gevoel, maar ik schreef het toe aan stress en mijn drukke levensstijl.
Toch bleef er een stemmetje in mijn hoofd dat zich zorgen maakte
Na het onderzoek kregen we de uitslag: een ontsteking van 17 cm in mijn dikke darm. Dit kwam als een schok, maar ergens voelde ik het al aan. Ik had twee opties: óf nog meer medicijnen met een kans op slechts 60% verbetering, óf een operatie waarbij het ontstoken stuk darm werd verwijderd. Ik koos voor de operatie.
Mijn arts stelde me gerust: “Een kleine kans op complicaties, zoals een stoma, maar jij bent jong en fit. Dit gebeurt jou niet.” Toch bleef er een stemmetje in mijn hoofd dat zich zorgen maakte. Wat als het misging? Wat als ik nooit meer mijn oude leven terug zou krijgen?
Op 24 april 2024 was het zover. Ik ging vol zelfvertrouwen de operatie in. Alles zou goed komen. Na de operatie werd ik wakker en voelde me verrassend goed. Mijn vriend kreeg als eerste het nieuws: de operatie was moeilijker dan verwacht, had 2,5 uur langer geduurd en ik had veel bloed verloren. Toch voelde ik me prima. Ik dacht zelfs dat ik binnen een paar dagen weer thuis zou zijn. Maar die hoop verdween snel. Ik herstelde niet zoals gehoopt. Ik kon niet eten, niet naar de wc, en als ik iets probeerde te eten, kwam het er meteen uit. Mijn buik zwol op en door de medicatie werd ik steeds misselijker. Met Koningsnacht werd ik doodziek. Mijn koorts steeg tot 40 graden en ik begon te hallucineren. De artsen dachten eerst aan een longontsteking, maar dat bleek niet het geval. De pijn was ondraaglijk en ik voelde me steeds zwakker.
Lees het volledige verhaal van Dolly
Dolly stuurde haar ervaring begin 2025 naar ons. Inmiddels is het een jaar later en gaat het nog steeds goed met haar. Zij schrijft het volgende:
‘Nu, bijna een jaar later, heb ik mij verdiept in trauma en hierin diverse opleidingen gevolgd. Inmiddels werk ik als traumacoach, in combinatie met plantmedicijn. Sinds ik deze weg ben ingeslagen ben ik tot op de dag van vandaag volledig klachtenvrij. Dit heeft mij enorm gemotiveerd om ook anderen te begeleiden en te ondersteunen in hun helingsproces.
Daarnaast sport ik nog steeds veel en eet ik bewust. Mijn liefde voor koken is zo gegroeid dat ik inmiddels prep meals verkoop op het eiland en kook voor retreats en evenementen. Ook mijn modellenwerk is gegroeid, ondanks het litteken op mijn buik. Het voelt bijzonder om te leven in een tijd waarin imperfectie wordt omarmd als perfectie.’
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.