Blog Eva – Een nieuwe stap
‘Hai Eva, kom binnen.’ Het liefst draai ik om en loop ik weg. Maar dat kan niet. Vandaag is de transitie van kinder- naar volwassenenarts. Iets waar ik heel lang tegenop heb gezien.
‘Hai Eva, kom binnen.’ Het liefst draai ik om en loop ik weg. Maar dat kan niet. Vandaag is de transitie van kinder- naar volwassenenarts. Iets waar ik heel lang tegenop heb gezien.
Eigenlijk had ik al veel eerder over kunnen stappen naar een volwassenenarts, ik ben ondertussen 19. Toch heb ik het zolang mogelijk uitgesteld. Voor mij viel de overstap samen met de start van mijn nieuwe studie. Een nieuw ritme, nieuwe school, nieuwe mensen om me heen, genoeg veranderingen. Een verandering van arts kon ik er op dat moment even niet bij hebben. Maar heel eerlijk, het uitstellen van deze overstap kwam niet alleen door de timing. Het loslaten van wat vertrouwd was, maakte het pas echt moeilijk.
Met mijn verpleegkundige bij de kinderafdeling had ik een hele goede band. Waar ik bij anderen vaak bang was om mijn verhaal te doen, had ik dat bij haar totaal niet. Zij begreep mijn angsten en wist precies wat ze moest zeggen om mij gerust te stellen. Zij kent mijn verhaal vanaf het aller eerste begin en is er altijd voor mij geweest. Ik vertrouwde haar blind. En dat is zeldzaam. Dit maakte het loslaten niet makkelijker.
De afspraak waarin de transitie werd besproken vond ik erg confronterend. In de kamer hing een groot scherm met daarop mijn dossier. Mijn verhaal stond daar zwart op wit, letterlijk voor mijn neus. ‘Eva ervaart veel pijn. Eva voelt zich onzeker.’ Het raakte mij om dit zo te zien. Ik werd eraan herinnerd waar ik ook alweer vandaan kom.
Het scherm met mijn dossier herinnerde me eraan hoe kwetsbaar ik ooit was, maar laat mij ook zien dat ik grote stappen heb gemaakt. En daar is deze transitie naar een volwassenenarts er ook één van. Ik ben niet meer het meisje dat geen vertrouwen durfde te hebben en daarom zie ik deze overstap als kans. Kans om opnieuw mensen te leren vertrouwen, hoe spannend ook.
Eva (19) heeft van kleins af aan al last van buikpijn. Ze kreeg in 2022, haar eindexamenjaar, de diagnose ziekte van Crohn. Dat was best pittig. Gelukkig is ze geslaagd en studeert ze nu aan Avans Hogeschool in Den Bosch. Ze heeft moeite met het accepteren van haar ziekte. Ondanks dat probeert ze er het beste van te maken. Ze krijgt veel steun van vrienden, familie en door het dansen. Ze danst al haar hele leven. Als ze danst, kan ze even haar ziekte vergeten.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.