Het is mei 2018, en ik lig op de Spoedeisende Hulp te wachten op een plekje op de verpleegafdeling. Ik heb inmiddels een infuus, maar die hangt aan mijn bed in plaats van aan een infuuspaal. De paniek slaat toe als ik voel dat ik naar de wc moet.
Ik kan eigenlijk niet meer logisch nadenken en roep een verpleegkundige om te vragen of ze me nu meteen kan loskoppelen. De nood is hoog als ik eindelijk ben losgekoppeld, maar dan moet ik de wc op de gang nog zien te vinden. Mijn paniek neemt steeds meer toe. Ik zie eindelijk de wc, maar net op dat moment voel ik dat ik te laat ben. Ik kon het niet meer ophouden, ik heb mezelf bevuild.
Dan ben je 27 jaar en schaam je je kapot omdat je jezelf hebt bevuild
Alles zit onder, omdat het waterdunne diarree is. Mijn mobiel ligt op de kamer, dus ik kan niet even mijn zusje Tessa of partner Rob – die bij me zijn in ziekenhuis – seinen of ze mij willen helpen. Ik vind het te gênant om de verpleging hiervoor te alarmeren dus ik probeer zoveel mogelijk zelf schoon te maken. Daarna haast ik me over de gang, terug naar mijn kamertje. En dan komen de tranen. Gelukkig zijn Rob en Tessa superlief en helpen mij schone kleding aan te trekken. Dan ben je 27 jaar en schaam je je kapot omdat je jezelf hebt bevuild. Rationeel weet ik dat die kans er altijd is bij de ziekte van Crohn, maar het went nooit. Echt nooit.
Inmiddels is er een plek geregeld op de verpleegafdeling. Eenmaal gesetteld wordt er toch besloten om die avond een CT-scan te doen. Daar kan ik pas na middernacht terecht. Terug op de afdeling hoop ik nog wat te kunnen slapen. Midden in de nacht word ik wakker vanwege hoge nood. Ik voel al bij het opstaan dat het weer misgaat en dat ik het niet meer kan ophouden. Gauw de infuuspaal pakken en naar de po stoel rennen. Maar ik ben te laat. Ik heb mezelf alweer bevuild. Ik schaam me kapot. Ik heb echt 10 minuten op de po gezeten en alleen maar gehuild. Op dat moment komt de nachtzuster toevallig langs om te kijken hoe het met me gaat. Ze helpt me. Ik kon me op dat moment echt geen lievere verpleegster voorstellen.
Lisa (30) heeft sinds 2013 de ziekte van Crohn. Ze woont samen met haar man Rob en hun hond Luna in een dorp in Zuid-Holland. Momenteel is zij volledig afgekeurd en om de dagen door te komen is ze bezig met creatieve hobby’s, fotografeert ze graag en schrijft ze ook blogs op haar eigen website.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.