In ‘Ze noemen het een roosje’, beschrijft Tineke Plessen haar leven vanaf haar veertiende, toen ze de diagnose colitis ulcerosa kreeg. Een ziekte die bij haar steeds heftiger verliep. Uiteindelijk kreeg ze een ileostoma.
Tijdens haar studie heeft ze steeds meer last van haar colitis. En ook helaas van ‘ongelukjes’.
‘Ik loop steevast met wc-papier in mijn zakken. Vooral geen overbodige luxe als ik mijn lieve hond Kokkie, een prachtige boxer, uitlaat. Ik ken alle bosjes vanbinnen. Ik kijk om me heen en als er verder niemand loopt, sluip ik naar binnen, wat dieper het bosje in. Daar is de open ruimte, goed te herkennen aan mijn eerdere bezoeken door het aanwezige wc-papier. Vlug broek naar beneden, net op tijd, afvegen, opstaan en hopen dat ik weer ongezien weg kan komen. Gelukkig heb ik Kokkie bij me en kan ik doen alsof ze weggelopen is. Ik baal stevig als de winter ervoor zorgt dat de bosjes minder groen en minder beschermend zijn. Helaas zijn er niet overal bosjes en gaat het ook dikwijls fout.’
Als Tineke 58 jaar is, krijgt ze het advies haar dikke darm te laten verwijderen. Ze heeft veel last van poliepen en heeft hierdoor een verhoogde kans op darmkanker.
‘Na drie maanden staat mijn besluit vast: ik ga het advies van de dokter opvolgen en mijn dikke darm laten verwijderen. Ik heb altijd gedacht dat ik aan kanker van de dikke darm zou overlijden, dat behoort nu niet meer tot de opties. De dokter heeft óók nog twee pluspuntjes: ik hoef straks geen medicatie meer te gebruiken en ook nooit meer een coloscopie, de grapjas. Ik laat mijn omgeving weten dat mijn besluit vast staat en dat ik vanaf
nu over het voor en tegen van een operatie geen gesprekken meer wil voeren. Dit wordt door iedereen gerespecteerd.’
Tineke heeft inmiddels acht jaar een stoma, met ook nu af en toe ongelukjes en complicaties.
‘In de acht jaren dat ik nu een stoma heb, heb ik inderdaad af en toe een complicatie. Dat heeft dus lang niet iedere stomadrager. Over het algemeen ben ik helemaal niet zo bezig met mijn stoma. Als ik de kwaliteit van mijn leven een cijfer zou moeten geven, wordt dat een dikke acht.’
Benieuwd naar het hele verhaal van Tineke?
Ze noemen het een roosje