Het is 28 juli 2022 als ik in mijn dagboek schrijf: ‘Ik kreeg net een e-mail. Ik ben uitgekozen om mee te doen aan Expeditie IBD in Oostenrijk! Gisteren ontslagen uit het ziekenhuis en nu dit: the only way is up!’
Op 22 juni 2023 sta ik met tranen in mijn ogen op Utrecht Centraal Station. Mijn vriend en zoontje gaan me straks uitzwaaien. Expeditie IBD gaat nu echt starten. Ik ga samen met 12 andere IBD-patiënten naar de top van de Grossglockner. Vijf mede-avonturiers kozen net als ik voor de slaaptrein als vervoersmiddel. Echter, onze trein was geannuleerd! We zijn uiteindelijk bij ons hotel in Neukirchen aangekomen, maar de reis was verre van comfortabel. De sfeer onderling bleef ondanks alles positief, dat beloofde veel goeds. Kom maar op met die bergen!
Ik genoot van de omgeving, ik voelde me fit en was dankbaar dat ik deze wandeling kon voltooien
De eerste dag wandelden we omhoog naar de slaaphut. Het was een hele klim. Eerst via een trap over een bospad – dwars door het heerlijk geurende groene landschap -, daarna over de morene, tussen de blèrende bergschapen. Daarna door de sneeuw. De zon scheen, de lucht was helder en het was warm, ook daarboven, op 3000 meter. Ik genoot van de omgeving, ik voelde me fit en was dankbaar dat ik deze wandeling kon voltooien.
Dag twee was voor mij erg zwaar. Mijn hoogtevrees speelde op, maar vervolgens was ik weer trots dat ik deze angst door de training van onze gids Jelle Staleman onder controle kreeg. Ook werd ik uitgedaagd om door te gaan toen ik dacht dat ik echt niet meer verder kon. Wat was het vervolgens intens genieten van het moment daarboven op de gletsjer. Vanaf die gletsjer keek ik terug naar beneden, letterlijk en figuurlijk het dal in. Wat voelde ik me sterk!
Op dag drie daalden we weer af. Ik genoot van de bergen die me als een spiegel zoveel konden vertellen. De goede gesprekken tussendoor waren een waardevolle aanvulling. Het was wederom een prachtige dag, waarop ik helaas ook mijn enkel verzwikte en mijn expeditie daardoor tot een einde kwam.
De laatste twee dagen heb ik moeten missen, maar ik heb mijn rust kunnen nemen en de avonturen verwerkt in mijn dagboek. Wat was dit bijzonder! En toen ik de foto binnenkreeg waarop het groepje Grossglockner-toppers stond, kreeg ik tranen in mijn ogen en ik dacht: ‘We hebben het gehaald’!
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.