Het lijkt net gisteren, het telefoontje in september 2022: ‘Je hebt Crohn’. Het voelde alsof de grond onder me vandaan zakte. Wat volgde was veel ongeloof, pijn en verdriet. Alles wat ik heb meegemaakt heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. Daar mag ik ontzettend trots op zijn. Crohn hebben heeft ook een positieve kant.
Ik heb altijd al last van buikpijn gehad en heb heel wat dokters gezien. ‘Waarschijnlijk ligt het aan spanning, onzekerheid of stress’, kreeg ik dan te horen. Nu, jaren later, heb ik dan toch de diagnose. Naast medicijnen moet ik ook rekening houden met mijn voeding en hoe ik mijn energie verdeel. En dat terwijl ik gewoon zorgeloos mijn ding wil kunnen doen. Gelukkig is mijn Crohn nu rustig, en probeer ik in het hier-en-nu te leven. Echter, mentaal vind ik het momenteel zwaarder dan fysiek. Dan voel ik het al als ik wakker word: ‘Het wordt weer zo’n dag.’
Toch blijft open zijn over mijn ziekte moeilijk
Van één ding heb ik het meeste last: ik ben bang van wat anderen van mij denken. Ik merkte het toen ik mijn vrienden wilde vertellen over wat er speelde. Ik was bang. Bang dat ze mij anders zouden gaan zien. Bang dat ik niet begrepen zou worden. Bang dat ik hen zou verliezen. Gelukkig heb ik de beste vrienden die ik me maar wensen kan. Toch blijft open zijn over mijn ziekte moeilijk.
Ik heb het ook vooral lastig met het accepteren van mijn ziekte. Sterker nog, ik heb het nog niet kunnen accepteren. Er blijft altijd een gedachte door mijn hoofd gaan: ‘Waarom ik?’ ‘Waarom moet mij dit overkomen?’
Ja, ik ben bang voor wat anderen van mij vinden. Ja, ik voel me soms zo slecht dat ik mijn bed niet uit wil komen. Ja, ik moet met dingen rekening houden waar ik liever geen rekening mee wíl houden. Klopt allemaal. Maar hé, ondanks de tegenslagen zit er ook een mooie kant aan Crohn hebben. Zie het als een groot leerproces. Ik leer mijn lichaam kennen, ik leer mijn grenzen kennen, ik leer keuzes te maken, maar belangrijker: ik leer te leven. Leven met Crohn voelt soms meer als óverleven. Het is hard vallen en weer opstaan, maar dit maakt wel wie ik nu ben. Het maakt me juist sterker, want ik groei en leer altijd, hoe zwaar de weg ook is. Nooit heb ik een dag in mijn bed doorgebracht, altijd ben ik opgestaan. En hoe bang ik ook was om mijn vrienden mijn verhaal te vertellen, ik heb het toch gedaan. Ik heb het allemaal gedaan en ik sta nog overeind. En zoals Kelly Clarkson zingt: ‘What doesn’t kill you makes you stronger’. En zo is dat.
Eva (18) heeft van kleins af aan al last van buikpijn. Ze kreeg in 2022, haar eindexamenjaar, de diagnose ziekte van Crohn. Dat was best pittig. Gelukkig is ze geslaagd en studeert ze nu aan Avans Hogeschool in Den Bosch. Ze heeft moeite met het accepteren van haar ziekte. Ondanks dat probeert ze er het beste van te maken. Ze krijgt veel steun van vrienden, familie en door het dansen. Ze danst al haar hele leven. Als ze danst, kan ze even haar ziekte vergeten.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.