In de loop der jaren ben ik mezelf wel tegengekomen. Continu over mijn grenzen gaan, eiste zijn tol. Mijn lichaam werkte steeds harder tegen. Laat ik het zo zeggen, ik heb op de harde manier geleerd dat ik beter voor mezelf moest zorgen. En hoe moeilijk ik dat ook vond, het was nodig. Ik moest voor mezelf gaan kiezen. Vaker nee zeggen tegen anderen. Want een nee tegen een ander, is een ja tegen mezelf. En ook dingen doen waar ik gelukkig van word. Waar ik behoefte aan heb. Wat ik nodig heb.
Ik koos voor mezelf. Na een zomer die in het teken stond van herstel en veel thuiszitten, ging ik een weekje weg.
Zo ook afgelopen week. Ik koos voor mezelf. Na een zomer die in het teken stond van herstel en veel thuiszitten, ging ik een weekje weg. Ik had behoefte aan een andere omgeving, even niet thuis zijn. Mentaal had ik dat nodig. Ik liet mijn man en hond thuis achter en ging naar mijn ouders op de camping in Limburg.
Ik heb alleen maar genoten. Heerlijk gewandeld, lekker stadjes bezocht en gewinkeld. Terrasjes gepakt en heerlijk geluncht. Genoten van de Limburgse lekkernijen en van de prachtige omgeving. Precies wat ik allemaal nodig had en zo heb ik mijn zomer toch nog even ingehaald.
Ach, als ik dit typ, is het eigenlijk helemaal niet zo erg om voor jezelf te kiezen. Alleen ik moet wel bekennen dat er toch nog af en toe zo’n stemmetje in mijn hoofd zit dat vertelt dat ik gewoon thuis moet blijven. Ik kan toch niet zomaar mijn man en hond thuis laten en zelf lekker gaan genieten? Dankbaar dat ik dat stemmetje kan negeren en dus wel voor mezelf kan kiezen, met steun van mijn man!

Lisa (31) heeft sinds 2013 de ziekte van Crohn. Ze woont samen met haar man Rob en hun hond Luna in een dorp in Zuid-Holland. Momenteel is zij volledig afgekeurd en om de dagen door te komen is ze bezig met creatieve hobby’s, fotografeert ze graag en schrijft ze ook blogs op haar eigen website.