‘Hey Marleen, je bent weer terug uit Oostenrijk! Hoe was de expeditie IBD?’ Het antwoord laat zich moeilijk in woorden vatten en doet geen recht aan mijn beleving van de week, maar ik zal een poging doen….
Stel je eens voor dat je richting Oostenrijk carpoolt met mede reizigers met IBD, die snappen wat het betekent als je op dat moment een opvlamming hebt en naarstig op zoek bent naar een toilet in een winkel. Of dat je het met elkaar hebt over vermoeidheid en dat je gesprekspartner precies snapt wat je bedoelt. Stel je eens voor dat je met elkaar de bergen in loopt onder een strakblauwe hemel met uitzicht op de gletsjers. Dat je de alpenmarmotten hoort fluiten om elkaar te waarschuwen dat we eraan komen. En dat je op een gegeven moment de stijgijzers vastmaakt en met elkaar aan een touw over die gletsjer loopt. Over ijs dat al duizenden jaren oud is, met gletsjerspleten waar je de diepte in kijkt met prachtig blauw ijs. Je ervaart de frisse lucht en de stilte zoals je die alleen hoog in de bergen ervaart, en je vraagt je af waarom een vlinder over de gletsjer heen fladdert. Iedere dag voel je hoe goed het lopen voor je lichaam is. En ondanks dat je nauwelijks slaapt in de berghutten door snurkers, voel je de energie door je lichaam stromen. Je leert hoe je op je billen door de sneeuw omlaag kunt glijden en remmen, hoe je veiliger over sneeuw kunt lopen en hoe je natuurkundige wetten kunt gebruiken om als een berggeit over de rotsen te manoeuvreren.
Dit was onze top en het was prachtig
Stel je eens voor dat je gaat rotsklimmen en erachter komt dat je blokkeert door een irreële angst, dat je zwaar teleurgesteld bent in jezelf en je dan beseft dat je de top van de Grossglockner niet gaat halen, terwijl je fysiek sterk bent. Dat je weer de berg op loopt, maar nu geen puf meer hebt omdat je jezelf mentaal in de weg zit en er eerst wat tranen uit moeten. En dat je toch gewoon weer bovenkomt, geniet van het uitzicht en met een potje rummikub je gedachten opzij zet. Stel je voor dat je een gesprek hebt met een mede reisgenoot en samen besluit om van de ‘top dag’ onze top dag te maken. Dat je ’s ochtends om 5:15 vertrekt en de eerste zonnestralen de bergtoppen ziet aanraken, dat je weer een mooie gletsjer oversteekt in een arena van prachtige bergtoppen, de confrontatie met de klettersteig heftig is, je toch je grenzen verlegt en wel een stuk omhoog komt. Dat je een wijs inzicht meekrijgt van de berggids. Dat je daar staat met het zicht op de Grossglockner, maar ook op zoveel mooie andere bergen tot in Italië. Dit was onze top en het was prachtig.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.