Een jaar geleden liep ik al bosbessen smullend door een prachtig Zweeds bos met mijn gezin toen ik bericht kreeg dat ik mee mocht met expeditie IBD naar Oostenrijk! Dat moment was de start van mijn training.
De afgelopen jaren sportte ik wel wat, maar door de vermoeidheid en de continue pijn in mijn rug door artrose, stelde dat niet veel voor. Nu had ik een doel en vond ik het makkelijker om mijzelf te motiveren om wel te gaan, ook al was ik moe en had ik pijn. Op de sportschool en aan vrienden en familie vertelde ik over mijn doel, wat ontzettend leuke reacties opleverde. Vriendinnen boden aan om mee te wandelen en ook mijn gezin nam ik regelmatig mee. We maakten in de winter in guur winterweer een tweedaagse wandeltocht over de Veluwe, waar we sliepen in een trekkershut. Voor de kinderen een groot avontuur en voor mij een goede training. Het werkte heel goed om niet alle trainingen alleen te hoeven doen. Waar ik een jaar geleden na een kwartier wandelen al flinke pijn in mijn rug had en 10 kilometer wandelen ver vond, merkte ik al gauw dat ik steeds verder kwam zonder mijzelf een oud en heel stijf mens te voelen.
Ik trainde twee tot drie keer per week bij de sportschool en ik probeerde een keer per week een flink stuk te wandelen in een mooi gebied. Het (voor mijn doen) vele trainen heeft ongelooflijk veel effect gehad. Vooral de laatste maanden voelde ik me sterker worden. Lichamelijk, maar ook mentaal. Ik voelde me zelfverzekerder, ik kreeg meer vertrouwen in mijn lichaam en ik herstelde sneller na een flinke inspanning. Ik heb het gevoel dat door de betere conditie mijn algehele belastbaarheid groter is geworden. Ik durf weer te dromen over trektochten lopen in de Alpen of Scandinavië waar ik, voordat colitis om de hoek kwam kijken, intens veel plezier aan beleefde. Terugkijkend naar de afgelopen jaren zie ik in dat ik veel dingen onbewust gelaten heb om maar niet weer in het gevoel van totale uitputting terecht te komen. Mijn lichaam had rust nodig na intensieve jaren. Ik zie nu in dat ik op een gegeven moment geen nieuwe, (fysiek) uitdagende dingen meer durfde op te pakken uit angst voor de pijn en die enorme vermoeidheid. En natuurlijk is de vermoeidheid niet opeens weg, maar het is voor mij nu beter hanteerbaar, net als de rugpijn die veel minder is geworden. Ik ben intens opgelucht dat deze cirkel doorbroken is.
Ik kan nu niet meer stoppen. Ik wil simpelweg niet terug naar een lichaam met altijd pijn en een matige conditie. Ik voel me hier zoveel beter bij en dat gun ik iedereen. Geld ophalen voor lifestyle events vond ik enorm motiverend. Ik hoop zo dat het mensen met IBD inspireert om ondanks alle drempels toch te gaan bewegen. En het doel hoeft niet echt niet de top van de Grossglockner te zijn. Meer bewegen, vooral buiten, is in mijn ogen sowieso winst.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.