In mijn vorige blog vertelde ik dat ik bezig ben met een multidisciplinair revalidatietraject om mijn drie auto-immuunziektes een plekje in mijn leven te geven. En ik schreef dat de eerste voortekenen heel positief waren. Nu ik een maand verder ben, is er nog meer goed nieuws.
Ik voel me nu beter dan ik me in tijden heb gevoeld. Ik heb veel meer energie en veel minder last van vermoeidheid en pijn in mijn hele lichaam. En dat terwijl ik geen enkele pijnstiller meer gebruik, zelfs geen paracetamol. Een grove schatting: ik ben 70% tot 80% van mijn klachten kwijt. Wow!!!
De stress die dat veroorzaakte, heeft invloed op het functioneren van de kleine hersenen, waar onder andere de functies van het immuunsysteem, pijn, en vermoeidheid zetelen
En dan natuurlijk de grote vraag: hoe kan dit? De samenwerking met het revalidatiecentrum in het multidisciplinaire traject heeft me een flinke duw in de goede richting gegeven. Kort samengevat komt het erop neer dat we aan de slag zijn gegaan met een deel van mijn persoonlijkheid dat ik sinds heel jonge leeftijd altijd heb onderdrukt. In het begin was het voor mij heel belangrijk dit te onderdrukken om aan verwachtingen van anderen te kunnen voldoen. Maar de laatste dertig jaar was dat eigenlijk niet meer nodig. Het is zelfs heel nadelig voor mij en veroorzaakt stiekem een heleboel stress. En wat blijkt nu, de stress die dat veroorzaakte, heeft invloed op het functioneren van de kleine hersenen, waar onder andere de functies zetelen van het immuunsysteem, pijn, vermoeidheid, hartslag etc. Nou ik kan je vertellen dat ze bij mij allemaal werden geraakt. Hier ligt de onderliggende oorzaak van een heleboel van mijn klachten. Ik heb het gevoel dat ik nu de kern te van alle medische problemen te pakken heb die me de laatste tien jaar zijn overkomen.
Momenteel helpt het team me nog steeds op een fantastische manier om verdere vooruitgang te bereiken en te voorkomen dat ik een terugval krijg. Ik ben hen heel dankbaar voor wat we al hebben bereikt. En waar ik me nog het meeste over verwonder is dat mijn geestelijk welbevinden zo’n enorme invloed heeft op mijn fysieke gezondheid. Dit is een heel groot cadeau waardoor ik mijn lichaam en geest voor de rest van mijn leven in de watten ga leggen.
Peter Jacobs (60) kreeg in 2018 de diagnose colitis ulcerosa en moest als gevolg hiervan zijn sociale en werkende leven behoorlijk aanpassen. Ondanks alle veranderingen blijft hij positief en haalt hij het maximale uit het leven. Inmiddels heeft hij een nieuwe balans gevonden. Hoe? Dat vertelt hij in zijn eerste blog.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.