FOMO, Fear of Missing Out. Een term die we tegenwoordig veel horen. Op z’n Hollands: de angst om iets mis te lopen. Als je vrienden een gezellige activiteit organiseren, het dagje uit met het gezin of dat moment waarop collega’s op vrijdagmiddag gaan borrelen.
We geven het toe, gedurende de coronapandemie gingen wij heerlijk! Geen grote, ver vooruit geplande feestjes, bruiloften of festivals. Geen sociale druk om ergens fit en uitgerust te staan dansen alsof het voor ons de normaalste zaak van de wereld is. Gewoon rustig, thuis op de bank, zo af en toe met vrienden of vriendinnen. Rustige, kleinschalige activiteiten afgewisseld met voldoende rust. Prima te doen.
Nu het leven er inmiddels weer corona-maatregel-vrij uitziet en het festivalseizoen in volle gang is, verandert dit. De agenda stroomt snel vol met allerlei leuke, drukke en gezellige afspraken en ook wij kochten kaartjes voor festivals. Wij hebben daardoor wel eens last van FOMO. Feestjes op zaterdag beginnen bij ons namelijk al op de zondagavond ervoor: op tijd naar bed, de rest van de week gezond eten, veel water drinken en geen gekke dingen doen. Tussendoor héél hard duimen dat we erbij kunnen zijn en de week daarna ook nog reserveren voor de bijkom-afterparty. In die week voorbereiding en de week afterparty is er heel weinig ruimte voor alle andere leuke activiteiten die we graag hadden ondernomen. We missen voor ons gevoel dus regelmatig activiteiten zodat we bij andere wel aanwezig kunnen zijn.
Dan zitten we die zaterdagavond alsnog alleen thuis op de bank en voelen we de pijn van onze ziekte
Zelfs met deze aanpassing, is onze aanwezigheid op het feestje niet gegarandeerd. Dan zitten we die zaterdagavond alsnog alleen thuis op de bank en voelen we de pijn van onze ziekte. Daar is helaas nog geen pijnstiller voor uitgevonden. Als de groepsapp vol stroomt met jolige foto’s, als er onverstaanbare spraakberichten binnen komen uit een feesttent, of als je de zon ziet schijnen en weet dat iedereen die je lief hebt zit te picknicken in het park, dan voel je de eenzaamheid en isolatie van het leven dat je eigenlijk wilt vieren.
Daphne (32) en Esmée (26) zijn zusjes die beide colitis ulcerosa hebben. Ze wonen allebei met hun partner in het oosten van Nederland. Daphne is moeder van Seppe en door haar ziekte genoodzaakt te stoppen met werken, waardoor ze nu naast de zorg voor haar gezin nieuwe zingeving en hobby’s zoekt. Haar ziekte is moeilijk onder controle te krijgen. Esmée volgt een studie Nederlands docent en loopt stage op een middelbare school. Haar ziekte draagt ze al een aantal jaar en deze is redelijk onder controle, maar nooit helemaal afwezig.
Samen richtten de zusjes de Instagram Shitzusjes op waar ze verhalen en ervaringen delen over hun ziekte, die overeenkomsten heeft, maar ook zeker verschillen kent. Ze komen uit een gezin waar IBD veel voorkomt, maar waar ook véél humor en gezelligheid is. Hun ziekte bekijken ze daardoor ook graag met humor en optimisme.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.