Wij gaan goed op routines. Het helpt ons energie te besparen. Vooraf bedenken wat we gaan eten, en welke afspraken er op de planning staan. Onze routines zorgen ervoor dat we minder hoeven te bedenken wanneer we iets moeten doen. Zo studeren we of doen we het huishouden op vaste momenten. Dat zorgt voor een minder lange to-do-lijst, in plaats van alle kleine dingen los te plannen, en daar dan over te piekeren. Die korte to-do-lijst geeft minder stress en minder stress is minder darmklachten. Onze routine is heilig.
Soms lopen we vast. Door ziekte, vermoeidheid of een onverwachte afspraak komt de klad in onze routine. Maar ook als we ons wel goed voelen en spontaan iets ondernemen, gaat dat vaak ten koste van de routine. We zijn niet op tijd met het bestellen van onze boodschappen, vergeten die ene maaltijd voor te bereiden of de brainfog zorgt ervoor dat we een studieonderwerp maar niet tot ons kunnen nemen. De routines zijn als tandwielen in ons leven. Loopt er één vast, dan valt de heel zorgvuldig gebouwde machine stil.
Wat volgt is de default modus, lichte paniek. We vervallen in het makkelijke gedrag waar we ons niet beter van gaan voelen. Piekeren, snaaien, geen lunchwandeling, maar Netflixen op de bank. Met als gevolg lichamelijke klachten en de kritische stem die zegt: ‘dit doe je zelf’. We weten dat het beter is om onze routines weer op te pakken. En we willen het liefst meteen weer overal bovenop zitten: elke dag yoga, gezond eten, precies op de juiste momenten studeren en er alles uithalen. En dat huishouden moet ook weer op de rit. Alle tandwielen netjes gesmeerd en soepel draaiend. Maar hoe beginnen we daar weer mee? Als we daar een antwoord op proberen te vinden, worden onze gedachten een grote warboel. Wat, wanneer, hoe, waarmee en wat als? De confrontatie dat niet alles tegelijk kan, doet dan zeer en belemmert ons juist om met de kleine dingen te beginnen. De perfecte alles-in-één-keer oplossing bestaat niet.
De oplossing zit dikwijls in het met trots en tevredenheid kijken naar wat wel is gelukt
Routineapps, bulletjournals en to-do-lijstjes: ze helpen ons om de routines terug te pakken, maar het is een langzaam proces. Regelmatig vallen we nog in de valkuil van de perfectie en oordelen we over onszelf als ‘niet goed’ of ‘niet genoeg’. Als we vijf dagen onze twee stuks fruit eten, maar in het weekend dat niet hebben gedaan, dan zijn we ontzettend kritisch op onszelf. Terwijl de oplossing dikwijls zit in het met trots en tevredenheid kijken wat wel gelukt is. De vijf dagen dat we het wél hebben gedaan zijn meer waard. Iedere keer dat je de lunchwandeling met een appel in je hand maakt, mag je vieren. Begin met het schillen van de aardappels of je boekenkast rangschikken. Schop je joggingbroek uit, pak een glas water of kop thee. Zet één wasmachine aan of geef je planten water. Al die kleine taken zijn het begin. Wees er trots op!
Daphne (32) en Esmée (26) zijn zusjes die beide colitis ulcerosa hebben. Ze wonen allebei met hun partner in het oosten van Nederland. Daphne is moeder van Seppe en door haar ziekte genoodzaakt te stoppen met werken, waardoor ze nu naast de zorg voor haar gezin nieuwe zingeving en hobby’s zoekt. Haar ziekte is moeilijk onder controle te krijgen. Esmée volgt een studie Nederlands docent en loopt stage op een middelbare school. Haar ziekte draagt ze al een aantal jaar en deze is redelijk onder controle, maar nooit helemaal afwezig. Samen richtten de zusjes de Instagram Shitzusjes op waar ze verhalen en ervaringen delen over hun ziekte, die overeenkomsten heeft, maar ook zeker verschillen kent. Ze komen uit een gezin waar IBD veel voorkomt, maar waar ook véél humor en gezelligheid is. Hun ziekte bekijken ze daardoor ook graag met humor en optimisme.
Wil jij je verhaal kwijt?
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.
Daphne (32) en Esmée (26) zijn zusjes die beide colitis ulcerosa hebben. Ze wonen allebei met hun partner in het oosten van Nederland. Daphne is moeder van Seppe en door haar ziekte genoodzaakt te stoppen met werken, waardoor ze nu naast de zorg voor haar gezin nieuwe zingeving en hobby’s zoekt. Haar ziekte is moeilijk onder controle te krijgen. Esmée volgt een studie Nederlands docent en loopt stage op een middelbare school. Haar ziekte draagt ze al een aantal jaar en deze is redelijk onder controle, maar nooit helemaal afwezig.