Jochem Myer zong het al in een perfect liedje: ‘Ik heb zo’n zin in de lente’. Wij hebben zo’n zin in de lente. Laten we een uittocht organiseren voor het verkoudheidsvirus, we doen een griep-afterparty en hangen de slingers op zodra de grauwe, grijze wolken zijn verdwenen. Of we een winterdipje hebben? Klein beetje!
Het zijn bij ons altijd de eerste maanden van het nieuwe jaar waar het risico ligt. December heeft de naam, maar de eerste maanden zijn in onze agenda’s misschien nog wel erger. We hebben december overleefd, met allerlei keuzes om de balans te behouden, maar ook dat heeft de nodige energie gekost. Vanwege die vermoeidheid en de drukte, hebben we extra veel last van ons lichaam. We worden moe, misselijk en ervaren meer buikpijn. Ieder virus ruikt ons zwakke immuunsysteem al van ver en overvalt ons zoals een regenbui in de zomer kan doen. We bedoelen van die spectaculaire hoosbuien met groene lucht, waar geen enkele straatwaterafvoer tegenop kan.
Gevloerd liggen we in bed te dubben waar we het nu weer mis hebben laten gaan
Gevloerd liggen we in bed te dubben waar we het nu weer mis hebben laten gaan. Alle keuzes die we hebben gemaakt worden dubbel en dwars gewogen. Waar is de balans de verkeerde kant opgeslagen? We waren toch goed op weg om de balans te houden tussen gezellige afspraken, studie en het gezinsleven? Botte pech? Nee, dat kan het niet zijn, want we doen dit toch zelf? We hadden die nieuwjaarsborrel moeten skippen, het verjaardagsdiner van onze lievelingsoom moeten afzeggen en ons af moeten melden voor dat vriendinnenuitje. We leren het ook nooit.
Natuurlijk weten we dat het niet onze schuld is. Het is een optelsom van allerlei factoren waar we lang niet altijd invloed op hebben. Het ziek zijn is er altijd, dat zwakke immuunsysteem, de vermoeidheid en in zekere zin, ook de drukte van het leven. Dat het virusseizoen en grijze weer hier nog extra aan bijdragen, kunnen wij ook niet voorkomen. Dus kruipen we maar weer snotterend met een kop thee en een dekentje op de bank, wachtend op de lentezon en warmte!
Daphne (32) en Esmée (26) zijn zusjes die beide colitis ulcerosa hebben. Ze wonen allebei met hun partner in het oosten van Nederland. Daphne is moeder van Seppe en door haar ziekte genoodzaakt te stoppen met werken, waardoor ze nu naast de zorg voor haar gezin nieuwe zingeving en hobby’s zoekt. Haar ziekte is moeilijk onder controle te krijgen. Esmée volgt een studie Nederlands docent en loopt stage op een middelbare school. Haar ziekte draagt ze al een aantal jaar en deze is redelijk onder controle, maar nooit helemaal afwezig.
Samen richtten de zusjes de Instagram Shitzusjes op waar ze verhalen en ervaringen delen over hun ziekte, die overeenkomsten heeft, maar ook zeker verschillen kent. Ze komen uit een gezin waar IBD veel voorkomt, maar waar ook véél humor en gezelligheid is. Hun ziekte bekijken ze daardoor ook graag met humor en optimisme.
Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.
Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.