‘Onbekend terrein of onbekende situaties vermijd ik het liefst, omdat ik niet weet of er een wc is. Dat lijkt misschien iets kleins, maar het is heel bepalend’, vertelt Kris. Vanwege zijn ziekte van Crohn moet Kris dagelijks zo’n vijf à tien keer naar de wc om te poepen. ‘Meestal vaker als ik buiten de deur ben, want het is bij mij ook een mentaal ding. Als ik niet precies weet waar een wc is, geeft dat stress en dat heeft meteen effect op mijn darmen.’ Dit betekent voor Kris dat hij altijd aan het plannen is en moet uitzoeken waar wc’s zijn. ‘Ik moet een uur reizen naar mijn werk. Ik ken inmiddels alle toiletten onderweg.’
Geweigerd
Het is in het verleden meerdere keren fout gegaan, toen Kris niet meteen een wc kon vinden. Bijvoorbeeld onderweg in de auto of in de stad. ‘Een keer in mijn woonplaats; ik redde het niet om op tijd thuis te zijn. Toen belandde ik bij iemand achterin de tuin. Vreselijk. Daarom ben ik ook liever in de natuur dan in de stad of in de auto, waar je niet altijd kunt stoppen.‘
Bijkomend probleem is dat Kris ook wel eens wordt geweigerd als hij vraagt of hij in een winkel of benzinestation naar de wc kan gaan. Zoals onlangs bij een fastfoodketen. ‘Ik was toen zo boos dat ik mijn woede online heb gedeeld. Dienstverlening gaat verder dan alleen maar verkopen. Mij zijn ze kwijt als klant.’
Camper
‘Ook al is het spontane verdwenen, ik blijf zoeken naar opties om mijn leven voor mij en mijn vrouw zo aangenaam mogelijk te maken. Dus maximale bewegingsvrijheid met de fysieke en mentale beperkingen die ik heb.’ Dit jaar gaat het stel voor het eerst met de camper op vakantie, naar Lapland en de Noordkaap. ‘Je mag daar overal staan, en bovendien heb ik in een camper altijd een wc bij me. Dat zorgt waarschijnlijk voor veel rust. Veel beter dan een citytrip, want dan zou mijn vrouw waarschijnlijk de helft van de tijd op mij moeten wachten omdat ik weer naar de wc moet.’