Ervaringsverhaal

Blog Mariëlle – Onrust in het gezin (na mijn COSTA-operatie)

Mijn man vond mijn vorige blog een beetje mat. Maar wat wil je? Ik was net geopereerd. Met mijn kleine beetje energie heb ik vrij snel mijn vorige blog geschreven. Maar oké, u vraagt wij draaien. Deze blog is verre van mat.

De eerste week na mijn operatie was helemaal niet leuk. Fysiek ging het best goed en volgens het boekje. Een paar dagen na de operatie kon ik alweer wat in huis lopen, en de ergste pijn trok per dag meer weg.

Mentaal was het zwaar. Ik was moe van de operatie, de narcose en de pijn. Ik was ook erg emotioneel. Dat kwam waarschijnlijk door de morfine en de narcose. En natuurlijk ook vanwege alle angsten, spanningen en emoties die een operatie met zich mee bracht.

De kids waren opstandig, mijn man liep op zijn tandvlees

In huis was de spanning om te snijden. De kinderen waren totaal van slag en mijn man ook. Veel ruzie en geschreeuw. Wanneer ik boven op bed lag, hoorde ik mijn man en kinderen met elkaar ruziën. De kids waren opstandig, mijn man liep op zijn tandvlees. De spanning rondom mijn operatie, de spanningen rondom mijn ziekte de afgelopen jaren, twee drukke en opstandige kinderen en een fulltime baan; het werd hem ook te veel. Regelmatig stond er weer een huilend kind naast mijn bed, of een boze man, of allebei. Ik trok dat natuurlijk slecht (hallo, ik was net geopereerd!!). Dus werd ik op mijn beurt ook verdrietig en boos. Het enige wat ik wilde was rust.

Maar hoe leg je twee jonge kids uit dat mama wel thuis is maar fysiek en emotioneel even niet beschikbaar is? Normaal ben ik natuurlijk altijd beschikbaar voor hen. Nu moesten ze voor alles naar hun vader. Zelfs naar bed brengen kon ik de eerste dagen niet, omdat het bukken en opstaan te veel pijn deed. Wat had ik dan verwacht? Volledige harmonie? Dat is niet reëel besef ik nu. Het is logisch dat een operatie van een moeder een grote impact heeft op een gezin.

Het was geen rustige, fijne omgeving om in te herstellen. Na een paar dagen zijn man en kids een nachtje uit logeren gegaan bij opa en oma. Zo konden we allemaal even tot rust komen. Een week na de operatie kon ik gelukkig weer aardig meedraaien in het gezin. De rust, ritme en stabiliteit waren weer terug.

 

Meer informatie

Mariëlle (36) kreeg in 2005 de diagnose colitis ulcerosa. De afgelopen jaren is zij nauwelijks in remissie geweest. Samen met haar man Arno heeft ze twee dochters Leah (6) en Femme (4). In haar blogs neemt zij jullie mee in haar leven met de ziekte en de daarbij behorende uitdagingen. Binnen de kaders van de colitis is Mariëlle vastberaden er altijd het beste van te maken.

Volg Mariëlle ook via Instagram: @leven.met.colitis.ulcerosa

Wil jij je verhaal kwijt?

Je ervaring of verhaal delen met andere mensen met Crohn of colitis? Dat kan in onze besloten Facebookgroep. Ook is er een besloten Facebookgroep voor ouders van kinderen met Crohn of colitis. En er is een besloten Facebookgroep voor mensen met shortbowel/darmfalen. Nog geen lid? Meld je hieronder aan via de juiste link.

Liever je ervaring delen met een ervaringsdeskundige van Crohn & Colitis NL? Bel of mail ons.

Deel je verhaal Bel de ervaringsdeskundigenlijn 0348 420 780

Delen op social media: